Συνέντευξη στην εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» και τη δημοσιογράφο Μαρία Στύλου έδωσε η υποψήφια δήμαρχος Λαγκαδά, Νίκη Ανδρεάδου.
Η κ. Ανδρεάδου… άνοιξε την καρδιά της και απάντησε σε προσωπικές ερωτήσεις, που αφορούν την επιστήμη της, την οικογένειά της, τις φιλίες από τα παιδικά χρόνια, την σχέση της με την τεχνολογία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Διαβάστε αναλυτικά τις απαντήσεις που έδωσε η Νίκη Ανδρεάδου:
–Πως επιλέξατε την επιστήμη της Ιατρικής;
Ήταν ένας τομέας που με γοήτευε και έγινε ένας χώρος που δεν με απογοήτευσε. Το δέλεαρ της προσφοράς στον συνάνθρωπο, η αξία που έχει η ιατρική για την ποιότητα ζωής και την επιβίωση των πολιτών και την αντιλαμβανόμαστε από νεαρή ηλικία, το ενδιαφέρον μου για το κοινωνικό σύνολο, για γνώση, για την επιστήμη ήταν αυτά που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον, κι ας μην προέρχομαι από ιατρική οικογένεια.
-Ήσασταν πολιτικοποιημένη στα φοιτητικά σας χρόνια;
Πολιτικοποιημένη ναι, κομματικοποιημένη όχι. Συμμετείχα στις εκλογές και στις διάφορες διεκδικήσεις, είτε ως μαθήτρια, είτε ως φοιτήτρια και αργότερα βέβαια ως γιατρός. Όμως δεν ήμουν κομματικά ενταγμένη. Η πολιτικοποίηση όμως είναι αυτή που με βοήθησε να κατασταλάξω μέσα μου πολιτικά, να ωριμάσω ως κοινωνικό ον και τελικά να αποκτήσω και τις κομματικές προτιμήσεις μου. Χωρίς πάντως να κλείνω πόρτες σε άλλες φωνές, να χρησιμοποιώ παρωπίδες ή να θεωρώ εαυτόν κομματικό οπαδό. Πολιτικοποιημένος πρέπει να είναι κάθε υπεύθυνος και ενεργός πολίτης.
-Ποιος λόγος σας οδήγησε να ασχοληθείτε με την πολιτική;
Πρώτα από όλα η προσφορά στον τόπο μου και στους συμπολίτες μου. Η προσφορά στην κοινωνία, η επαφή με τον κόσμο, η ευκαιρία βελτίωσης της καθημερινότητας, επίλυσης προβλημάτων και ανάπτυξης απαιτεί συμμετοχή κι όχι αποστασιοποίηση. Η πολιτική και οι πολιτικοί δεν απαξιώθηκαν ποτέ κατά τη γνώμη μου από τους πολίτες. Ορισμένα κακά παραδείγματα θόλωσαν την εικόνα τους στην κοινωνία. Για εμένα ωστόσο ήταν ξεκάθαρο ότι εάν θέλω να πάει μπροστά ο τόπος μου, εάν θέλω να λυθούν προβλήματα και να υπάρξει ανάπτυξη και ευημερία, ο καλύτερος τρόπος είναι να μπορείς να επηρεάσεις τα πράγματα. Κι αυτό το κάνεις μέσα από την πολιτική. Η δυνατότητα για προσφορά με γεμίζει ως άνθρωπο.
-Η ιατρική και η πολιτική έχουν κοινά ερείσματα;
Ένα και βασικό πρώτα από όλα: την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Η ιατρική και η πολιτική βασίζονται στην προσήλωση για προσφορά υπηρεσιών ζωής και διαβίωσης σε όλους τους πολίτες. Δεν είναι τυχαία άλλωστε δυο κρίσιμοι δείκτες για το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας. Μέσω της ιατρικής κύριο μέλημα είναι να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας να έχουν καλύτερη υγεία, τόσο σε επίπεδο πρόληψης, όσο και σε επίπεδο αντιμετώπισης προβλημάτων, που ανακύπτουν. Το ίδιο και στην πολιτική. Αντιμετωπίζουμε τρέχοντα ζητήματα που ανακύπτουν στην κοινωνία, αλλά προλαμβάνουμε κιόλας. Και στους δυο τομείς γιατροί και πολιτικοί οφείλουν να έχουν ένα πλάνο, ένα σχέδιο. Οφείλουν να βρίσκουν λύσεις και να τις εφαρμόζουν με προσοχή, με υπευθυνότητα, με σεβασμό στον συνάνθρωπο και βέβαια οφείλουν να έχουν υψηλό αίσθημα καθήκοντος. Να είναι εκεί κάθε φορά που είναι αναγκαίοι, παραμερίζοντας πολλές φορές τις προσωπικές τους ανάγκες χάριν του κοινού καλού.
-Με σύζυγο και δύο γιους μέσα στο σπίτι αισθάνεστε μερικές φορές “μειονότητα”;
Ποτέ. Αισθάνομαι ότι έχω την αμέριστη αγάπη, φροντίδα και προσοχή τους. Παίρνω περισσότερα από όσα δίνω. Η οικογένειά μου είναι η ανάσα μου, είναι το καταφύγιό μου, είναι η χαρά μου και όλη η ζωή μου. Άλλωστε, ανδροκρατούμενο δεν είναι μόνο το σπίτι μου, αλλά σχεδόν το σύνολο της κοινωνίας. Οι γυναίκες δεν είμαστε ανδροφοβικές. Δεν υπάρχει κάποιος λόγος. Ούτε οι αναλογίες στον αριθμό δημιουργούν συνθήκες «μειονότητας». Τέτοιες συνθήκες δημιουργούν μόνον η έλλειψη σεβασμού μεταξύ των φύλων και η έλλειψη ισότητας. Κι αυτά δεν τα συναντάς σε μια οικογένεια. Τα συναντάς στην κοινωνία, στον επαγγελματικό χώρο, στην πολιτική πολλές φορές. Αυτό προσπαθούμε να αλλάξουμε οι γυναίκες με τη συμμετοχή μας και τον καθημερινό μας αγώνα. Στο σπίτι μου οι άνδρες της ζωής μου με κάνουν να αισθάνομαι «βασίλισσα».
-Τι συμβουλεύετε τους γιους σας;
Είναι πολύ νωρίς για συμβουλές επειδή είναι πολύ μικρά. Οι μόνες συμβουλές σε αυτή την ηλικία είναι να σέβονται, να εκτιμούν αυτά που έχουν και να αποκτήσουν αρχές. Τα συμβουλεύω πώς να λειτουργούν μέσα στην οικογένεια και στο σχολείο διότι έτσι θα λειτουργούν και στην κοινωνία. Να είναι κοινωνικά και να προσπαθούν να κατανοούν πως λειτουργεί ο κόσμος γύρω τους. Να ονειρεύονται και να διεκδικούν. Να γνωρίζουν όμως ότι υπάρχουν όρια τα οποία δεν πρέπει να ξεπερνούν. Και να αγαπούν για να μπορούν να δεχτούν αγάπη. Πολλή συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων δηλαδή κι όχι να κουνάμε το δάχτυλο στα παιδιά. Να καταλάβουν την αξία του σεβασμού στον συνομιλητή οποίος κι αν είναι για να απολαύσουν και τα ίδια τον σεβασμό από τους άλλους.
-Τι σας τρομάζει για το μέλλον τους;
Τίποτα και όλα. Το αύριο δεν είναι προβλέψιμο, όμως έχω την πεποίθηση ότι το διαμορφώνει καθένας από εμάς ξεχωριστά. Αν κάτι με φοβίζει είναι οι μεγάλες αλλαγές στην καθημερινή συμπεριφορά, αλλά μόλις μπει κάτι κακό στο μυαλό μου, αμέσως θυμάμαι τους φόβους των δικών μου γονέων για εξελίξεις κοινωνικές και για αλλαγές, που στα μάτια μου φάνταζαν ως αυτονόητες. Όλοι έχουμε αναστολές στις μεγάλες αλλαγές. Όλοι κάποια στιγμή έχουμε την τάση να βολευόμαστε με την υφιστάμενη κατάσταση, όσο καλή ή κακή κι αν είναι. Όλοι, εκτός από τους νέους. Αυτοί τολμούν τις αλλαγές, αυτοί θέλουν την εξέλιξη κι αυτοί αποφασίζουν τελικά για το μέλλον τους. Ως γονιός θέλω να τους δώσω όσα περισσότερα εφόδια μπορώ για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του μέλλοντος, όποιες κι αν είναι αυτές. Να γίνουν ισορροπημένα άτομα, υπομονετικά, ανεκτικά, με κατανόηση και να είναι φιλόδοξα. Να μη σταματήσουν ποτέ να διεκδικούν κάτι καλύτερο στη ζωή τους. Κι όλα θα πάνε καλά, εφόσον αποκτήσουν τα σωστά θεμέλια και έναν εποικοδομητικό τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης των πραγμάτων.
-Κρατάτε φιλίες από τα παιδικά σας χρόνια;
Κρατάω και μάλιστα στενές και πολλές φίλες, παρά τον εξαιρετικά περιορισμένο χρόνο, λόγω των πολλών μου υποχρεώσεων. Αναγκαστικά μιλάμε τις περισσότερες φορές τηλεφωνικά, όμως όποτε δοθεί η ευκαιρία βρισκόμαστε και πιάνουμε το νήμα από εκεί που το είχαμε αφήσει. Πολύ εύκολα. Άλλωστε, οι πραγματικές φιλίες είναι αυτές που αντέχουν και στον χρόνο και στις συνθήκες. Όλες έχουμε αναλάβει υποχρεώσεις ζωής, όμως η φιλία παραμένει αναλλοίωτη κι αυτό είναι μαγικό.
-Ποια είναι η “απόδρασή” σας;
Στιγμές με την οικογένειά μου. Μου λείπουν τόσο πολύ, που πλέον τις θεωρώ την προσωπική μου απόδραση από την καθημερινότητα και τις πολλές πιέσεις της. Απόδραση για μένα είναι να βρίσκομαι στο σπίτι μου με τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα και να κάνουμε πράγματα όλοι μαζί, που δεν έχουν σχέση με τις άλλες υποχρεώσεις μας. Στιγμές που μας δένουν, που μας δημιουργούν πολύτιμες αναμνήσεις, που μας γεμίζουν με συναισθήματα. Ξέρετε έχουμε γίνει τόσο πραγματιστές όλοι, έχουμε μάθει αναγκαστικά να παραμερίζουμε το συναίσθημα, που όταν στην ασφάλεια του σπιτιού σου, σού προσφέρεται απλόχερα τότε νιώθεις πραγματικά ποια είναι η ευτυχία.
-Έχετε δεχθεί ποτέ σεξιστική επίθεση;
Σεξιστική όχι, αλλά προσβλητικές συμπεριφορές δηλωτικές της ανισότητας των φύλων ναι. Και δεν ήταν λίγες. Άλλωστε ένας από τους λόγους που συμμετέχω στα κοινά είναι για να αλλάξω ακριβώς αυτές τις νοοτροπίες, που κρατούν πίσω την κοινωνία μας. Η ισότητα είναι κατάκτηση, την οποία δεν μπορεί να την καταπατά ή να την αμφισβητεί κανείς. Και όλοι έχουμε υποχρέωση να σταθούμε ξεκάθαρα απέναντι σε κάθε περιστατικό, σε κάθε φαινόμενο έμφυλης βίας, διακρίσεων και bullying.
-Ποιο είναι το αγαπημένο σας σημείο στον Δήμο;
Όλος ο Δήμος Λαγκαδά έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και σημεία που αν τον γυρίσει κάποιος θα τα αγαπήσει. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Μου αρέσει η λίμνη Κορώνεια με το μοναδικό τοπίο της, ειδικά όταν τη βλέπω «ζωντανή». Με γοητεύουν τα ορεινά χωριά μας, όχι μόνο λόγω του πανέμορφου φυσικού τοπίου, αλλά και λόγω των ανθρώπων, λόγω της μεταμόρφωσής τους κάθε εποχή. Αγαπώ τα Λουτρά του Λαγκαδά, γιατί τα έχω συνδέσει στο μυαλό μου με αναμνήσεις, με πολύ όμορφες στιγμές. Ο τόπος μας είναι εξαιρετικά προικισμένος. Τα συγκριτικά πλεονεκτήματά του είναι αναρίθμητα. Μπορεί σήμερα να είναι αναξιοποίητα, όμως την ομορφιά θα τη συναντήσετε σε κάθε γωνία κι ας είναι και κρυμμένη. Εμείς ως παράταξη αυτό θέλουμε να κάνουμε. Να αναδείξουμε τις ομορφιές, να αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα και να λύσουμε τα προβλήματα για να βγάλουμε στην επιφάνεια έναν πανέμορφο Δήμο, στον οποίο αξίζει να ζεις και αξίζει να τον επισκεφτείς.
-Πως είδατε τα αποτελέσματα των εκλογών; Που πιστεύετε πως οφείλεται αυτή η μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ;
Ο κόσμος επένδυσε στη σταθερότητα και με την ψήφο του έστειλε το μήνυμα ότι προκρίνει την ανάγκη για ισχυρή κυβέρνηση για την επόμενη τετραετία. Η μεγάλη διαφορά ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στην αδυναμία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να επικοινωνήσει μια πειστική πρόταση κυβερνησιμότητας. Το έχουν διαπιστώσει όλοι πλέον και το έχουν δηλώσει δημοσίως.
-Ποια είναι η σχέση σας με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;
Καλή θα έλεγα. Όχι φανατική όσο οι νεότερες γενιές, όχι εξαρτημένη, αλλά θεωρώ μια χρήστης λογική, μετρημένη. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε εποχές τέτοιας ταχύτητας όπως οι σημερινές δεν επιτρέπουν αποχή ή αποστασιοποίηση. Αλλά πρέπει να βρει κάποιος και τη χρυσή τομή. Να μην εξαρτά τις ενέργειές του από αυτά. Η υπερέκθεση συνεπάγεται λάθη και φθορά τόσο προσωπική, όσο και σε επίπεδο εικόνας ειδικά σε όσους δεν σε γνωρίζουν προσωπικά. Δεν είναι λίγες οι φορές που απεχθάνομαι συμπεριφορές που εκδηλώνονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως δεν είναι και λίγες οι φορές που έχω πει «πες τα Χρυσόστομε» σε αναρτήσεις που διαβάζω ή οι φορές που βρίσκω και κοινωνιολογικά ενδιαφέρουσες ορισμένες απόψεις που διακινούνται. Για όσους ασχολούμαστε με τα κοινά πρέπει να παραδεχτούμε ότι μάς δίνουν πρόσβαση σε περισσότερο κόσμο, αυξάνουν την αναγνωρισιμότητά μας και στέλνουν το μήνυμά μας εκεί που πιθανώς εμείς δεν μπορούμε εύκολα να φτάσουμε. Άρα αποτιμώ το ρόλο τους ως θετικό, αρκεί κάποιος να μην τα… θεοποιεί.
-Είναι η τοξικότητα ένα από τα επικίνδυνα χαρακτηριστικά τους; Θεωρείτε πως μπορεί να επιδράσει και να “καθοδηγήσει” την κοινή γνώμη;
Πολλή τοξικότητα, πολλή επιθετικότητα, πολλή οργή, πολύς θυμός και πολλοί οι κίνδυνοι. Γι’ αυτό και τόνισα ότι η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης πρέπει να γίνεται με μέτρο και με μυαλό. Οφείλουμε να διακρίνουμε το τρολ, από τον καλόπιστο χρήστη κι αυτό δεν είναι κάτι που μαθαίνεται από όλη την κοινωνία μέσα σε λίγους μήνες και σε λίγα χρόνια. Ακόμα είμαστε σε ένα στάδιο εντυπωσιασμού από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Χρειάζεται η κοινωνία να παιδευτεί κι άλλο για να τους δώσει τη θέση που τους αξίζει στην καθημερινότητά μας. Πάντως η επιχειρούμενη πολλές φορές και στοχευμένη «καθοδήγηση» της κοινής γνώμης προς το παρόν δεν έχει πάρει θεωρώ μαζικά χαρακτηριστικά στην Ελλάδα. Ο κόσμος είναι πιο επιφυλακτικός απέναντι στα social media εδώ. Και καλά κάνει. Υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Όσοι τα χρησιμοποιούν ως όπλο χειραγώγησης της κοινής γνώμης δεν γνωρίζω τι επιτυχία έχουν. Γνωρίζω όμως ότι και μέσα κοινωνικής δικτύωσης να μην υπήρχαν, οι ίδιοι άνθρωποι θα προσπαθούσαν κάτι άλλο να βρουν για να ελέγξουν την κοινή γνώμη.
-H συνείδηση ευθύνης για οτιδήποτε συμβαίνει είναι θεμελιώδης προϋπόθεση της δημοκρατικής διακυβέρνησης. Διαφορετικά μια διοίκηση δεν κυβερνά. Βρίσκεται απλώς στην εξουσία. Θέλετε να το σχολιάσετε;
Δεν είμαι οπαδός της διαχειριστικής λογικής. Προφανώς και καθένας μας έχει ένα μερίδιο ευθύνης, είτε διοικεί, είτε όχι για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας. Πόσο μάλλον για μια διοίκηση οποιουδήποτε επιπέδου. Διάκριση αρμοδιοτήτων υπάρχει, όμως η υπευθυνότητα και η υψηλή αίσθηση του καθήκοντος είναι εκείνη που κάνει τη διαφορά. Είναι εκείνη που διακρίνει τον ηγέτη, τον κυβερνήτη, έναντι του διαχειριστή. Η δημοκρατική διακυβέρνηση δεν έχει μόνον μια θεμελιώδη προϋπόθεση. Πέρα από τη συνείδηση ευθύνης, υπάρχει ο σεβασμός όλων, η διάθεση για συνεννόηση και ενότητα και πολλές άλλες παράμετροι που καθορίζουν το δημοκρατικό ή μη μιας διακυβέρνησης. Κι επίσης η διακυβέρνηση δεν συνιστά κατ’ ανάγκη και εξουσία. Ένας κυβερνήτης οφείλει να ενδιαφέρεται και να ενεργεί για όλα όσα ενδιαφέρουν τον συμπολίτη του που τον εμπιστεύτηκε για να κυβερνήσει. Που του έδωσε την ευκαιρία να κυβερνήσει. Που του έδωσε την εντολή να ασχοληθεί με όλα τα μικρά και μεγάλα και να πάει τον τόπο μπροστά, να τολμήσει, να δώσει λύσεις, να φέρει προκοπή και ευημερία. Άρα η συνείδηση ευθύνης είναι υποχρέωση και καθήκον, είναι συστατικό της Δημοκρατίας, είναι θεμέλιο της χρηστής ηγεσίας.
